Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

Να σας πει η Σύλβια για την κυρα-Μάρα (κεριά και λιβάνια 3rd) και να σας πει και για τον αφιονισμένο

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009
Λοιπόν αυτός ο escort, ο Φίλιππος ντε, ναι μωρέ τρομάρα του ο 3ος, δεν θα γίνει ποτέ επαγγελματίας. Ερασιτέχνης του κερατά. Νομίζει ότι επειδή αγόρασε αυτά τα σώβρακα, τα Ginch Gonch καλέ, ...ναι, μωρέ σώβρακα είναι που λυσσάξατε όλοι τι είναι και τι είναι τα Ginch Gonch, νομίζει λοιπόν ότι ...το έχει. Ε, όχι παιδί μου... Δεν είναι τόσο απλό, δεν κάνουν τα Ginch Gonch, τον escort. Όπως δεν κάνουν τα φαρδομάνικα τους παπάδες. Αλλιώς όλοι θα ...βουτούσαν από ένα σώβρακο, και θα βγάζανε ένα χαρτζιλίκι....

Καλή, κακή η πελάτισσα, πελάτισσα είναι. Άμα αρχίζεις να την βλέπεις αλλιώς, θα έχουμε παρατράγουδα. Και αυτά δεν ήταν παρατράγουδα. Η Μαλιωτάκη στο Μέγαρο ήταν.

Που λέτε, ο Φίλιππος μας, μέσα στην καλή κοινωνία είναι. Έχει πέραση το παλικάρι μας, στις ...λίγο, με το ταγιέρ, το Escada ντε κυρίες, στις ...λίγο, «με την πρώτη στάλα της βροχής», τρέχουμε στον Τρύφωνα Σαμαρά κυρίες, στις ...λίγο καλά ο σύζυγος πληρώνει, αλλά πότε τα λεφτά έφτασαν για να αγοράσουν και το παραμύθι ...κυρίες;

Γιατί το ΠΑΡΑΜΥΘΙ, δεν είναι λυόμενο να το αγοράσεις έτοιμο, δεν στο φτιάχνει η BETANET, να πεις ...τα έχω τα φράγκα , πάρτα, το θέλω αύριο τοποθετημένο στο...οικόπεδο.
Αυθαίρετο είναι το ΠΑΡΑΜΥΘΙ, πετραδάκι πετραδάκι το χτίζεις με τα χεράκια σου, και μόνο αν έχεις....κότσια, κουβαλάς και τις πέτρες μία μια στην πλάτη σου.

Έτσι και η Κυρία Μάρα, πλούσια (το πόσο δα ...το ξέρει το Πανελλήνιο), ισχυρή, δυνατή, με τα κονέ της, με τις ανταύγειες της, με τις φράντζες της, με τα ταγιέρ της, με το νύχι που δεν βάφεται πια κόκκινο, που δεν είναι πια γαμψό, όχι το νύχι είναι πια με αυτό το γαλλικό μανικιούρ, μικρό στρογγυλεμένο, ....γράφει καλύτερα έτσι, αλλά ...ξεσκίζει όπως εκείνο το παλιοκαιρίτικο γαμψό κόκκινο...

Τα είχε όλα η Κύρια Μάρα, αλλά ...όπως όταν τα έχεις όλα, νομίζεις ότι μπορείς να αγοράσεις και το Παραμύθι, έτσι κι αυτή αποφάσισε ότι ο ...Κοβάλσκι θα ήταν ο Φίλιππος. Δεν λέω, ο 3rd, και κοιλιακούς φέτες έχει, και με το φανελάκι έχει κάτι πλάτες 4 στρέμματα, δηλαδή και εκτός σχεδίου να είναι ....χτίζεις, και δεν είναι και ζουμπάς, σαν τον συχωρεμένο τον Μάρλο στα νιάτα του.....
Αλλά ...αχ, Φίλιππε μου, άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουγάγιας.

Ο ...Κοβάλσκι του τριώροφου λοιπόν, την έφερνε την Κυρία Μάρα, (Μπλάνς να σου πετύχει του λόγου της) στο σπίτι. Δεν άντεχε τα ξενοδοχεία του έλεγε, ήθελε να τον βιώνει, να τον εισπράττει (και άλλα τέτοια κουλά), στον χώρο του.

Του το είπα από την πρώτη στιγμή. Φίλιππε, σεμνά και ταπεινά. Δεν είναι για σένα η Κυρία Μαρα, και πάνω από όλα δεν είναι για το τριώροφο.
Άρχιζε τις πονοψυχιές και τις κουλαμάρες ο 3rd, αχ, δεν την καταλαβαίνει κανείς, αχ, τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, αχ, η εξουσία, είναι βαριά για τις εύθραυστες πλάτες της, και άλλα τέτοια απίστευτα που διαβάζει σε κάτι φυλλάδες.
Ανέβαινε νυχοπατώντας την σκάλα η Κυρα- Μάρα, χαζογελώντας, με το ταγιέρ και την ανταύγεια κάγκελο από την λακ, και κατέβαινε με εκείνο το γλαρό ύφος ...ξέρετε τώρα, αυτό το «εγώ τον είδα τον Χριστό και ήτανε και φαντάρος», με το μαλλί σαν ξεπουπουλιασμένη μπεκάτσα, με το σακάκι ανάλαφρα ριγμένο στους ώμους και το βρακί βαλμένο τα πίσω μπρος.

Και εκεί που το ειδύλλιο πήγαινε από το καλό στο καλύτερο, άνθιζε η Μαρα, έρεβε ο Φιλιππος, να σου και ένα απομεσήμερο, ντακα ντουκου, το κουδούνι της εξώπορτας του τριώροφου.

Λέω ο υδραυλικός θα είναι, εμ, τον περιμένουμε 2 μήνες, πισίνα έγινε ο λουτροκαμπινές, εμ, μου είναι και βιαστικός.
Κατεβαίνω να ανοίξω να τον ξεχέσω κιόλας, αλλά ...από πότε καλέ οι υδραυλικοί έρχονται με σεκιουριτάδες; Δεν λέω, ένα χέρι ξύλο ευχαρίστως το ρίχνεις στους υδραυλικούς, αλλά πάλι, ο κυρ- Μήτσος με πέντε σεκιουριτάδες, ε, άντε να έχει έναν....
Άσε που δεν θα φόραγε και zegna κουστούμι να μου αλλάξει το φλοτερ, ο κυρ-Μήτσος, άσε που ο κάβουρας δεν χωράει στον Cartier χαρτοφύλακα, άσε που τι Bluetooth να έχει στο αυτί ο κυρ-Μήτσος, εδώ δεν ακούει τις καμπάνες της Αγιας Τριάδας, που βαράνε Κυριακάτικα απο τις 8 το πρωί και ανασταίνουν τους νεκρούς.

Ανοίγω την εξώπορτα, και μου λέει ο ...Σύζυγος, κοφτά και επιτακτικά, σας παρακαλώ οδηγήστε με στην γυναίκα μου.
Στην γυναίκα σας λέω ερωτηματικά, και εκείνη η ρημαδοφλέβα στο κούτελο μου, αρχίζει να χορεύει σαλσα.

Μην σας τα πολυλογώ, αφήνω την Συλβια καταμέρος, πιάνω την Τσούμπογλου, και του λέω, κύριε μου δεν καταλαβαίνω τι μου λέτε. Και η Τσούμπογλου, ανασηκώνει και το φρύδι, και πολλά πολλά δεν σηκώνει.
Μην σας τα πολυλογώ ...ε, να πει κάτι και το Λιτσάκι, δεν είμαι και η Παπακώστα να μην αφήνω τον άλλον να αρθρώσει κουβέντα (Λιτσάκι ...δικό σου, που λένε και στα σκυλάδικα οι ψευτομαγκες), αφού τον διαβεβαιώνουμε, ότι καλέ δεν έχει τρίτο όροφο το τριώροφο, καλέ έτσι είναι αυτή η σκάλα, décor του αρχιτέκτονα, καλέ δυο γυναίκες μόνες μένουμε στο τριώροφο, καλέ τι γοητευτικός που είστε από κοντά, καλέ ο φακός σας αδικεί, καλέ τώρα να πάρουμε στο κινητό τον πνευματικό μας να σας πει τι κυρίες είμαστε, καλέ οι εχθροί σας, σας λένε ψέματα για να σας ταράξουν, καλέ είναι δυνατόν να πιστεύετε τον Θέμο και όχι εμάς, καλέ πάμε να σας κάνουμε ένα καφέ, πρώτη φορά (και ελπίζουμε και τελευταία σπίτι μας ήρθατε), ε, άρχισε να ηρεμεί ο αφιονισμένος, άρχισε να σπάει. Γιατί....άμα δεν θέλεις να πιστέψεις αυτό που βλέπουν τα μάτια σου ...κάνεις έτσι ένα ...τσακ ...και τα βγάζεις (τα μάτια σου). Καρατσεκαρισμένο αυτό....

Ε, τον πήγαμε στον δεύτερο, μην δει και τους κουβάδες μέσα στην μέση στο ισόγειο (γιατί βέβαια το Λιτσάκι ή θα έχει τον Θοδωρή, ή θα έχει τον Μανώλη ή θα έχει τον κουβά μέσα στην μέση, στο ισόγειο), μην του ρθει και κανένας ντουβρουτζάς απο τις χλωρίνες του Χριστιανού, ταραγμένος άνθρωπος, κερατάς σύζυγος, τον βάλαμε στον καναπέ, του φέραμε και νεράκι, καφέ δεν ήθελε, ένα κονιακακι ζήτησε αν υπάρχει εύκαιρο, πιάσαμε και την κουβέντα για τους εχθρούς του, κακός ο κόσμος κύριε μου, του έλεγε το Λιτσάκι, σας φθονεί, να δείτε για εμένα τι λένε οι κακοί στον Μανώλη μου ...ήρθε και ηρέμησε....
Κοινώς «του κάναμε καφέ, του βγάλαμε και μέντα, μα για το φονικό ...δεν είπαμε κουβέντα», που λέει και το άσμα.

Θα μου πεις αυτός πίστεψε ότι υπάρχει Πρωθυπουργός, δεν θα πίστευε ότι στο τριώροφο δεν υπάρχει τρίτος ...όροφος

Ε, το τι έγινε όταν έφυγε ο σύζυγος με την κυρα-Μαρα, σε άλλη ανάρτηση. Μου έχουν πει ότι για να κρατήσω υψηλά την αναγνωσιμότητα, η ανάρτηση δεν πρέπει να ξεπερνάει τις 1000 λέξεις. Ε, 1003 είναι...Καρατσεκαρισμένο. Καλά μωρέ και σεις, μην διαβάσετε τις 3....

5 σχόλια:

Λιτσάκι είπε...

Σύλβια θυμάσαι που μετά από λίγες μέρες ο αφιονισμένος μας έστειλε δώρο ένα εκπληκτικό σκαλιστό πορτατίφ σε σχήμα λιονταριού όπου η λάμπα έβγαινε από το στόμα του? Και αναγκάσαμε το Φίλιππο να το βάλει στο κομοδίνο του??
Για τιμωρία και παραδειγματισμό;;;

Matrix είπε...

ωχ Θεε μου θεε μου :)

NdN είπε...

Να που μου λύθηκαν όλες οι απορίες!! :)

Matrix είπε...

Μου φαίνεται το τριόροφο πήγε τριήμερο :)

Philip the 3rd είπε...

@Λιτσάκι: Aυτό δεν ήταν φωτιστικό...υπερπαραγωγή ήταν! Καλά όταν έσκασες στην πόρτα και μου είπες: "αυτό θα το κρατήσεις θες δεν θες" με εκείνο το θανατηφόρο βλέμμα, κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Δίκιο είχα τελικά! Ακόμα έχω αυτο το αριστούργημα στο κομοδίνο!