Το Λιτσάκι είμαι. Ναι, πάλι κλείστηκα απέξω. Το κέρατό μου μέσα...

Γενικά εγώ σε αυτή την πολυκατοικία δεν ήθελα να μετακομίσω. Ναι, το διαμέρισμα δικό μου είναι. Δηλαδή το κληρονόμησα από μια θειά της μάνας μου που μας άφησε χρόνους πριν από 6 χρόνια. Πολύ δραματική ιστορία.

Αλλά μου έμεινε το δυάρι. Καλά μην φανταστείς τίποτα φοβερό. Ισόγειο είναι. Όταν πρωτομπήκα και είδα τα έπιπλα, να φέρνουν κάτι σε μαυσωλείο, φρίκαρα. Μετά δανειστήκαμε από τη Σύλβια το αμάξι του Επαμεινώνδα που έτσι κι αλλιώς εκεί που είναι δεν το χρειάζεται και πήγαμε με το Φίλιππο στο ΙΚΕΑ. Ξόδεψα ότι μετρητά μου άφησε η θειά αλλά το έκανα παλατάκι. Μόνο στρώμα νερού δεν πήρα και σατέν σεντόνια γιατί γλιστράω και πέφτω μέσα στον ύπνο τον βαθύ. Καθόλου σέξυ να σηκώνεσαι με καρούμπαλο από τα μωσαϊκά. Άκουσε με.

Α ναι. Εδώ και 5 χρόνια έχω σχέση με τον Μανώλη. Από τους Ολυμπιακούς της Αθήνας. Εκείνο τον Αύγουστο ο Επαμεινώνδας και το Πασοκ είχαν χώσει τα δικά τους παιδιά σε έμμισθες εθελοντικές θέσεις. Το θυμάσαι; Κι εγώ το θυμάμαι. Έβγαλα σε ένα μήνα όσα έβγαζα τότε στη Κόστα Μπόντα σε ένα τρίμηνο. Α ναι. Τότε δούλευα στη Κόστα Μπόντα. Από εκεί κόλλησα και το μικρόβιο του γάμου. Ξέρεις πόσες ψεύτικες λίστες γάμου έχω φτιάξει εγώ και τις έχω βάλει στο ντοσιέ, με τα γυαλικά που μου αρέσουν κατά καιρούς; Δεν φαντάζεσαι.

Μετά από λίγο καιρό πήγα στο Φωκά. Άκουσα καλύτερα λεφτά και έτρεξα κι εγώ όπως πολλές άλλες. Μαλακία έκανα δεν το συζητώ. Η σύμβαση ήταν δίμηνη, εγώ δεν διάβασα και όλο το συμβόλαιο κι έτσι μετά βρέθηκα στο δρόμο. Πάλι καλά που το δυάρι είναι δικό μου. Όχι δεν έχω παράπονο. Ο Μανώλης μου με συντηρούσε. Μετά πήγα στα Ζαρα. Δεν υπάρχει χειρότερο. Όλες αυτές που πάνε και ξετυλίγουν όοοολες τις μπλούζες, σε όοοοολα τα μεγέθη ακόμα κι όταν δεν τους αρέσει το σχέδιο, μου έρχεται να τις σφάξω. Αλλά πολιτική του μαγαζιού, τι να πεις. Αφήστε τις ελεύθερες να το κάνουν μπουρδέλο. Εσείς απλά κι αθόρυβα ταχτοποιήστε τις 232 μπλούζες που έχουν ρίξει στα πατώματα. Τώρα βρήκα ένα κονέ και έχω πάει στο ταμείο. Καλά είναι αλλά πολύ ορθοστασία.

Με το Μανώλη μου λοιπόν γνωρίστηκα στους Ολυμπιακούς. Στα πηγαδάκια για το κουτσομπολιά των Κεντέρη και Θάνου. Το τι κουτσομπολιό ρίχναμε δεν φαντάζεσαι. Ή μάλλον φαντάζεσαι!

Έκτοτε είμαστε μαζί. Ο Μανώλης μου καλό παιδί. Έχει συνεργείο αυτοκινήτων και βίτσια στο sex. Πολύ καλό παιδί. Με ένα οικόπεδο στα Φιλιατρά, ένα σαράβαλο που του το έκαψαν προχτές οι κουκουλοφόροι και πολύ το χάρηκα γιατί στην τελευταία μας εκδρομή στο χωριό μου το Διακοφτάρι Φωκίδας σπρώχναμε για να τσουλήσει. Με τη μεγαλύτερη συλλογή μαστιγίων. Με μια τεράστια συλλογή από τσόντες. Αχ, περνάμε πολύ καλά με το καμάρι μου, τον Μανώλη μου.

Η αλήθεια είναι όμως πως και με το Θοδωρή περνάω καλά. Αλλά είναι χαμένο κορμί. Δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Τον αγαπώ, κάνει λατρεμένο sex αλλά στο ελεύθερο camping στην Εύβοια που με πήγε πέρυσι, όταν ο Μανώλης μου είχε κολλήσει ανεμοβλογιά από το μικρό του το ανηψάκι δεν ξαναπάω. Με το ΚΤΕΛ κιόλας. Όχι, αγάπη μου. Αυτό δεν ήταν διακοπές. Αυτό ήταν ταλαιπωρία. Α ναι, ο Θοδωρής μου έχει και ένα κουσούρι. Έρχεται στο κρεβάτι με τις κάλτσες. Καταλαβαίνεις…

Τόση ώρα σας μιλάω και δεν συστήθηκα! Μα τι γαϊδούρα που είμαι! Λίτσα λοιπόν. 27 Μαϊών. Καλώς σας βρήκα!!